Usuwanie zadrapań, plam, politury. Delikatne zadrapania można usunąć m.in. politurą i delikatnym proszkiem do szorowania naczyń nawilżonym olejem lnianym. Rysy można likwidować, stosując wosk roztopiony, np na łyżce nad świecą i zabarwiony barwnikami odpowiednimi do drewna. Mieszaninę wylewa się i wciera w spękania (rysy), a następnie gładzi powierzchnię Jednak metoda ta nie sprawdza się we wszystkich wypadkach.
Plamy spowodowane wodą można likwidować biorąc bawełnianą lub cienką szmatkę lnianą, podwójnie złożona, w której umieszcza się pełną dłoń soli kuchennej nawilżonej oliwą używaną do sałat Sól nie może jednak wystąpić na zewnątrz, podobnie oliwa. Następnie zwiniętą mocno szmatką w formie tamponu wciera się z naciskiem w miejsca plam tak długo, az drewno stanie się ciepłe (Muhleethaler B., 1967).
Zdejmowanie (usuwanie) powłok może być przeprowadzone przy użyciu cykliny i szlifowania. Całkowite usuwanie politury ma pozytywną stronę, gdyż likwiduje m.in. tłoczenia i rysy, ale równocześnie zmniejsza grubość fornirów, zmienia także koloryt i połysk drewna. Toteż zabieg musi być przeprowadzony z dużą ostrożnością. Często czynność zeszlifowania kończy się przecieraniem powierzchni szmatą zanurzoną w gorącej wodzie i natychmiastowym wysuszeniem inną szmatką — dotyczy to mebli fornirowanych. Powstającą szorstkość drewna, uzyskaną w procesie suszenia, wygładza się papierem piaskowym lub zeszlifowuje suknem nasączonym olejem lnianym albo olejkiem wazelinowym Inny sposób usuwania politury polega na użyciu rozpuszczalnika (następuje wówczas także zmywanie retuszy i odsłanianie naturalnej barwy drewna) Politurę woskową usuwa się, stosując terpentynę lub czystą benzynę. Politurę szelakową usuwa spirytus. Ogólna zasada obowiązująca przy zdejmowaniu powłok politury i werniksów z mebli sprowadza się do możliwie najmniejszego naruszania drewna, gdyż wiąże się to z utratą jego barwy