Sklejanie mebli. Przed właściwym sklejeniem, tj. użyciem spoiwa, należy oczyszczone części złożyć ze sobą „na sucho” w celu sprawdzenia, czy ściśle do siebie przylegają. W żadnym wypadku nie można liczyć na to, że spoiwo zawsze wypełni istniejące luki. Sklejanie będzie tym silniejsze, im dokładniejsze będzie przyleganie składanych elementów.
Przed ostatecznym sklejeniem musi być jeszcze rozstrzygnięta decyzja: czy wystarczające dla trwałości mebla będzie użycie samego spoiwa, czy też należy dodatkowo jeszcze wzmocnić go dyblami lub czopami. Przede wszystkim zależy to od ciężaru i wielkości łączonych elementów oraz od rodzaju złamania. Dybie są niewidoczne od strony powierzchni mebla, wprowadza się je bowiem w boki łączonych elementów. Dyble o okrągłym przekroju powinny być cięte z drewna zgodnie z kierunkiem włókien i wykonane najlepiej z drewna bukowego. Nowe dyble na miejsce zniszczonych wykonuje się przy zachowaniu średnicy istniejącego otworu, ale trochę krótsze od jego głębokości. Dybel najpierw wkleja się w jeden otwór, potem powleka spoiwem jego wystający kawałek i dopiero wówczas umieszcza się w drugim otworze i razem łączy (Grime K., 1984). Natomiast zniszczone czopy odcina się tak, aby koniec odpowiedniej części mebla był równy. Nowy czop przygotowuje się przy zachowaniu podwójnej długości otworu, do którego jest on przeznaczony. Ta podwójna długość jest konieczna dla dopasowania drugiego otworu. Czopy osadza się najpierw bez spoiwa i dopiero po sprawdzeniu, czy dobrze pasują, wprowadza się klej. Jeśli stare czopy są w dobrym stanie, a jedynie luźno tkwią w otworach, można je unieruchomić przez wklejenie fornirów.
Wszelkie uzupełnianie brakujących narożników i krawędzi wymaga zachowania jak największej powierzchni klejenia; należy przy tym pamiętać, żeby włókna doklejanego elementu przebiegały zgodnie z kierunkiem włókien drewna mebla. Do sklejania mebli używa się spoiw glutynowych, ale coraz częściej i spoiw wykonanych na bazie żywic sztucznych. Zgodne z prawdą historyczną byłoby użycie do sklejania dawnych mebli spoiw glutynowych, jednakże z wielu względów współczesne spoiwa na bazie żywic sztucznych są łatwiejsze w użyciu. Stosować je można na zimno, nie wywołują dużych napięć mechanicznych, a są tak jak zwierzęce mocne i schną szybko. Między innymi spoiwa epoksydowe (Araldit czy Epidian) łączą tak szybko małe elementy, ze do ich związania wystarcza parę minut. Dzięki temu nie są konieczne ściski stolarskie.