Czyszczenie mebli. Dopiero dokładne usunięcie brudu pozwala na właściwe określenie stanu zachowania mebla i ustalenie potrzebnych zabiegów konserwatorskich. Oczyszczanie odbywać może się mechanicznie lub chemicznie, przy zastosowaniu rozpuszczalników. Na przykład: używa się szmatki nasączonej spirytusem lub terpentyną, a następnie doczyszcza się suchą powierzchnię delikatnym papierem ściernym — dotyczy to szczególnie wyrobów z pełnego drewna. Bardzo zabrudzone meble czyścić można mieszaniną terpentyny i oleju lnianego (4:1), nanoszoną na sukno, oraz delikatną watą stalową (000), stosując przy tym umiarkowany nacisk i pracując stale zgodnie z kierunkiem włókien, w celu uniknięcia ich uszkodzenia. Często próbuje się intensywniejszych środków czyszczących, używanych w stanie wilgotnym (w postaci cieczy). Należy jednak być bardzo ostrożnym w naprawach powierzchni fornirowanych, a szczególnie gdy mają dekoracyjne wzory. Są one bardzo cienkie i prawdopodobnie łączone spoiwem białkowym. Jeśli między fornir dostanie się woda lub rozpuszczalnik, może nastąpić rozpuszczenie spoiwa i fornir zacznie się fałdować.
Z fabrycznych rozpuszczalników jednym z lepiej nadających się do omawianego celu jest niealkaliczny środek piorący pod nazwą Rei (alkilosulfonian). Roztwory mydła nie powinny być używane w żadnym wypadku. Najlepiej posługiwać się tylko lekko wilgotną szmatką i nie stosować szmatek mokrych oraz gąbek.
Oprócz odkurzania i usuwania ciemnobrązowego brudu—taką barwę przybiera drewno nie pielęgnowane przez dłuższy czas — często też konieczna jest likwidacja powłok wosku, politur i pokostów. Zabieg ten można przeprowadzić metodą mechaniczną lub chemiczną, niekoniecznie na całym meblu, wystarczy ograniczyć się jedynie do miejsc silnie zużytych lub uszkodzonych. Mechanicznego czyszczenia można dokonać za pomocą cykliny, skrobaka (np. z podwójnym ostrzem), a nawet odpowiedniego kawałka szkła. Brudną powłokę należy szybko usuwać szpachlą, drewno zaś doczyszczać papierem ściernym.
Likwidowanie nawarstwień politury i pokostów metodą chemiczną odbywa się przy użyciu rozpuszczalników organicznych lub stężonego wodnego roztworu szczawianu sodowego. Próby usuwania rozpoczyna się od środków łagodnych, np. kiedy pasty woskowe nie są rozpuszczane terpentyną, wówczas stosuje się ksylen.
Decyzja o zdejmowaniu politury powinna nastąpić dopiero po stwierdzeniu, że jej regeneracja nie jest możliwa.